A ja ja jaj! Zycie to nie jest bajka...

   Staram sie na ogol unikac lektury ksiazek pisanych przez kobiety. Z trudnoscia bowiem znosze typowa dla nich egzaltacje i gadulstwo, ktore powoduja, ze mysl, ktora mezczyzna zawarlby w kilku zdaniach, w wydaniu kobiecym zabiera cztery strony maszynopisu. Zrobilem jednak wyjatek dla niedawno wydanego w USA dziela red. Anny Bikont pt "The Crime and the Silence - confronting the massacre of Jews in wartime Jedwabne" (Farrar et al, New York 2015) po przeczytaniu recencji tej ksiazki w Wall Street Journal. Samo dzielo ma tez swoje wczesniejsze polskie wydanie z roku 2005 , ktore ukazalo sie jako "My z Jedwabnego".  Czy zawartosc obu wydan jest identyczna - tego nie wiem bo niestety wydawnictwa zaprzestaly podawania informacji tego typu.

    Jako dzielo literackie ksiazka ta jest polaczeniem dziennika aktywnosci dziennikarskiej z reportazami z rozmow oraz esejami na temat stosunkow polsko-zydowskich. Rdzen akcji odbywa sie w okolicach Lomzy a glownie w malych osiedlach: Jedwabne, Radzilow i Wasosz gdzie odbywaly sie masowe pogromy zydowskiej mniejszosci w czerwcu 1941 roku tuz po wycofaniu sie administracji i wojsk radzieckich, ktore okupowaly wschodnie kresy Rzeczpospolitej po roku 1939. Autorka okresla te obszary jako siedlisko polskosci, miejsce pochodzenia przywodcy Narodowej Demokracji - Romana Dmowskiego, w ktorym obecnie sprawuje rzady dusz  b. zlotnik- Leszek Bubel - znany wydawca prasy antysemickiej.

     Przed rokiem 1939 byly to tez tereny licznie zasiedlone przez mniejszosc zydowska . Samo Jedwabne - male miasteczko w okolicy wiejskiej - bylo w 70% zamieszkale przez Zydow.  Byli to glownie rzemieslnicy, mlynarze, piekarze, szewcy i krawcy utrzymujacy sie obslugi okolicznych  polskich wiesniakow. Konflikty pomiedzy tymi populacjami zdarzaly sie sporadycznie i wynikaly glownie z konkurencji na rynku oraz czasowych podszczuwan kleru i polskich patriotow. Koscia niezgody byly kolizje swiat obchodzonych w odmiennym czasie przez obie narodowosci oraz zydowska "walka o handel" . Pamietajmy, ze okresie przedwojennym wyznawcy religii katolickiej brali jeszcze powaznie swoja wiare w Nowy Testament wraz z obowiazkiem nawracania na Nasza Swieta Wiare wszystkich pogan, do ktorych oczywiscie zaliczano slusznie  takze wyznawcow moseizmu. Stad bral sie pewien delikatny nacisk na ludnosc zydowska aby porzucila ona droge prowadzaca do piekla  i powrocila na lono Kosciola zanim spotka ja kara boska.

     Rzecz jasna nie wywolywalo to przychylnego nastroju w sferach rabinicznych, ktore zapewne takze prowadzily kontruderzenie religijne w ramach edukacji dzieci zydowskich i obrzadkow w synagogach. O tym jednak autorka nie pisze kladac caly ciezar winy za zajscia na kler katolicki, ktory wedlug niej nie zrobil nic aby katastrofe powstrzymac.  A byla to istotnie katastrofa o sienkiewiczowskich rozmiarach i wykonaniu rodem z "Dzikiego Wschodu"  - morderstwa indywidualne, masowe i zbiorowe gwalty na co ponetniejszych zydowkach oraz "gwiazda programu" czyli palenie w stodole wiekszosci zydowskich mieszkancow . To wszystko polaczone z rabunkiem mienia i przejmowaniem nieruchomosci zgladzonych innowiercow przez ich polskich sasiadow.

    Jak wynika z dziennikarskiego dochodzenia przeprowadzonego przez autorke  z pomoca prokuratora IPN , Ignatiewa, bezposrednimi sprawcami- prowodyrami bylo okolo 40 polskich wiesniakow, z ktorych paru zasluzylo sie takze pozniej walka w partyzantce, ale ktorzy w czasie masakry zorganizowali sprawnie likwidacje blizej niesprecyzowanej liczby swoich zydowskich sasiadow. Prokurator sklania sie ku liczbie okolo 400 ofiar spalonych w Jedwabnym a autorka sklonna jest przyjac liczbe okolo tysiaca. Kto ma racje - tego sie nie dowiemy bowiem prace medykow sadowych zostaly wstrzymane na prosbe zydowskich sfer religijnych.

   Sama sprawa przyczyn owego pogromu, a takze pozniejszych pogromow jakie ludnosc zydowska doswiadczyla juz po "wyzwoleniu" jest dla mnie interesujaca nie dlatego, abym przejmowal sie specjalnie losem nieznanych mi Zydow ale dlatego, ze jest to jeden z przykladow nieuniknionego konfliktu pomiedzy populacjami dzielacym ten sam habitat. Sama motoryka tego nie rozni sie specjalnie od konfliktow jakie widzimy obecnie. Mam na mysli ciagnaca sie od 1948 roku walke Zydow z Arabami o terytorium Palestyny, walke Tutsi  i Hutu w Rwandzie czy chroniczny konflikt miedzy ludnoscia kolorowa i biala w USA. 
Jak juz pisalem  wczesniej : http://bobolowisko.blogspot.com/2015/09/o-zaletach-apartheidu-i.html
http://bobolowisko.blogspot.com/2013/01/dlaczego-jest-jak-jest-czyli-naukowe.html
http://bobolowisko.blogspot.com/2012/10/matematyczna-teoria-walki-o-byt.html
wprowadzenie do habitatu populacji rodzimej osobnikow rozniacych sie od nich wygladem, religia, obyczajami i plodnoscia jest pomyslem poronionym bowiem prowadzi do nieuniknionej walki o byt. Walka ta zas nie jest prowadzona wylacznie na lamach mediow i gazet ale w ostatecznym rozrachunku wymaga fizycznej likwidacji. "Zycie to nie jest bajka..." i zadne piekne slowa o humanitaryzmie, milosci blizniego itp bzdury tego nie zmienia.

   Rzecz jasna, ze wyciagniecie na forum swiatowe zdarzen w koncu dosyc juz odleglych i raczej marginesowych ma pewne cele polityczne. Morderstwa i masakry w wykonaniu roznych naszych sasiadow (mysle tu o Niemcach, Rosjanach i Ukraincach ) dotknely takze ludnosc polska w czasie II Wojny Swiatowej i po niej. Nikt jednak jakos aktywnie nie wysuwa na forum swiatowym ani oskarzen ani zadan odszkodowania. A byly to " rozwiazania  ostateczne" o rozmiarach, w porownaniu z ktorymi likwidacja populacji zydowskiej w lomzynskim jest nie wartym uwagi drobiazgiem.
Byc moze powinnismy to zrobic i domagac sie jakiegos zadosc uczynienia w formie wymiernej od Rosji, Ukrainy, Bialorusi , Litwy i Niemiec. Kraje te bowiem sa nie tylko przywlaszczycielami majatku obywateli II Rzeczpospolitej ale takze masowymi mordercami naszych rodakow.