Rozwazania o problemie zydowskim

   Organizacja o nieco pretensjonalnej nazwie “Reduta Dobrego Imienia”  (anti-defamation.org.pl) zwróciła moja uwagę na publikację prof. Jana Grabowskiego : https://gallery.mailchimp.com/a1164491c1c18f1cea30f3413/files/a976dfd2-c216-496f-a8f7-21599e380ba4/No_Poland_s_elites_didn_t_try_to_save_the_Jews_during_the_Holocaust_Opinion_Israel_News___Haare.pdf  dotyczącej natrętnie powtarzanego problemu “ostatecznego rozwiazania” kwestii żydowskiej I polskiego udziału w tej operacji.
      Profesor Jan Grabowski jest najwyraźniej Żydem polskiego pochodzenia, który usiłuje wesprzeć swoją karierę naukową powracając do ciemnych kart okupacji niemieckiej i ostatecznego rozwiązania. Jako człowiek młody i nie pamiętający z własnego doświadczenia czasów okupacji idzie on śladami prof. Tomasza Grossa czy publicystki  Anny Bikont opierając się na zacierających się już wspomnieniach świadków tych wydarzeń oraz dokumentach archiwalnych. Takie materiały są cenne ale muszą być interpretowane ostrożnie. Emocje zaciemniają bowiem moralną ocenę sytuacji a brak osobistego doświadczenia podobnej rangi powoduje, że sądy o motywach oraz zachowaniu się faktycznych aktorów zajść mogą być niewyważone. Ostateczne rozwiązanie czyli niemiecki program usuwania osób niepożądanych – Żydów, Cyganów czy homoseksualistów- z terenów objętych władzą III Rzeszy Niemieckiej był programem likwidacji narzuconym terenem okupowanym przez niemiecką administrację. Udział w nim brała w Polsce nie tylko granatowa policja ale także policja żydowska i żydowscy agency gestapo (tak zwane U-booty).  Żaden raport dotyczący tego okresu nie powinien koncentrować się wyłącznie na odrazajcej roli jaką odgrala polska policja i polscy “szmalcownicy” wymuszajacy haracze i korzystajacy z niemieckich wyplat za wydawanie poszukiwanych zydowskich czy cyganskich wspolobywateli . Istotnie w Polsce w II RP były silne tendencję antysemickie, które zresztą są żywe do dnia dzisiejszego . W blogosferze dobrych przykładów takich stanowisk dostarczają publicyści i komentatorzy “Gajowki”  (https://marucha.wordpress.com/ ) czy kolejne wcielenie patriotycznej  strony internetowej  justice4poland.com (dawniej polnica.net) . Tego typu zachowania mają swoje uzasadnienie w historii stosunków polsko-żydowskich . Pewna powściągliwość w stosunku do uciążliwych mniejszości narodowych  jest zresztą zjawisliem zrozumiałym i dobrze uzasadnionym.  Nie ograniczja się one jednak wyłącznie do Polski. Podobne, jeśli nie silniejsze nawet niechęci do Żydów jako rasy czy wyznawców moseizmu istnieją w innych krajach – Francji, krajach Beneluxu czy w USA.  Radziłbym traktować artykuły prof. Grabowskiego z pewna pobłażliwością, jako nieprzemyślane refleksje młodego naukowca  na przebrzmiały temat.

Osobiscie uwazam, ze ciagle powracanie do tematu stosunkow polsko-zydowskich i polskiej xenofobii jest niecelowe i nuzace.  Polacy uwazaja nie bez slusznosci, ze usuniecie obcego nawisu populacyjnego nie bylo najwiekszym nieszczesciem jakie ich spotkalo w ubieglym wieku . Nie oni zreszta byli inicjatorami i pomyslodawcami calej operacji "Czysta Europa".  Pisalem o tym juz pare razy :
http://bobolowisko.blogspot.com/2013/08/slowianska-brac.html
http://bobolowisko.blogspot.com/2011/07/antysemityzm-alez-to-bardzo-proste.html 
http://bobolowisko.blogspot.com/2015/10/a-ja-ja-jaj-zycie-to-nie-jest-bajka.html

i tam odsylam wszystkich, ktorzy chca znac moje stanowisko.